Beste ouders en verzorgers van de Wingerd,

Als raadslid en fractievoorzitter heb ik mij twaalf jaar lang in het epicentrum van een politieke cultuur bevonden. Een cultuur waarin het bij besluitvorming gaat om het veilig stellen van eigen belangen via beïnvloeding. Dat gebeurt vaak via lobbywerk en onderhandelen in de wandelgangen en speelt kwaliteit vaak een ondergeschikte rol. Het machtigste politieke wapen hierbij is het indienen van een motie van wantrouwen naar de bestuurders (wethouder, gedeputeerde, staatssecretaris of minister) toe. Hiermee zeggen de volksvertegenwoordigers hun vertrouwen in de bestuurder op. Wanneer er geen sprake meer is van vertrouwen dan is de bestuurder stuurloos en is er geen draagvlak meer voor het nemen van besluiten. Over vertrouwen wordt wel gezegd dat het te voet komt en te paard gaat. Vertrouwen is een kwestie geduld hebben en duidelijk zijn in visie en doelen. Een politieke cultuur mag mijns inziens dan ook nooit de cultuur van een schoolorganisatie zijn, waarin bij iedereen immers het belang van het kind/de leerling voorop moet staan. Bij een dergelijke cultuur past een professionele cultuur waarin sprake is van erkende ongelijkheid. Het nieuwe functieboek van SO Fryslân is hier een mooi  voorbeeld van. Als mens is iedereen gelijkwaardig, maar tussen professionals zijn verschillen in kwaliteit te zien. De professionele cultuur is gericht op het creëren en versterken  van een wij-cultuur. In deze professionele cultuur zal men de verschillen niet ‘doorargumenteren’, maar onderneemt men actie. Men zet proeftuintjes (pilots) uit en doet kleine experimenten en op grond van ervaringen wordt er een beslissing genomen. Een echte professional is herkenbaar door het initiatief dat men toont, doordat men meedenkt (speler), doordat men vragen stelt (dialoog) en vooral dat men wat beters bedenkt (Creatief is).

Mensen, relaties, team, gezinnen, organisaties, landen, economieën en beschavingen overal ter wereld hebben één ding met elkaar gemeen. Als je dat ene weghaalt, zal dat leiden tot de ondergang van de sterkste regering, het succesvolste bedrijf, de meest florerende economie, de invloedrijkste leider, het sterkste karakter en de grootste liefde.

Maar als dit ene aspect wordt ontwikkeld en goed wordt ingezet, heeft het voldoende potentie om in alle dimensies van het leven ongeëvenaarde successen en voorspoed te genereren. Toch is dit de minst begrepen, meest verwaarloosde en meest onderschatte mogelijkheid van onze tijd. Dit ene aspect is vertrouwen aldus Stephen M.R. Covey.

Het vertellen van verhalen bevordert in een klas de band tussen de leerkracht en de leerlingen. Ook is het van belang voor de ontwikkeling van de identiteit van de leerling, want door deze verhalen leren ze zich verhouden tot de wereld. Aan wat een ander vertelt spiegelen ze zichzelf. Vandaar het onderstaande spiegelverhaal over de koorddanser.

De koorddanser

Er was eens een koorddanser in een groot circus. Gespannen en trillend van de zenuwen ging hij naar de touwladder die dreigend omhoog wees. Diepe stilte in de tent. Tree voor tree klom de man naar boven…

En boven gekomen, in de nok van het circus, riep hij de mensen toe: ”Kan ik met een evenwichtsstok in beide handen over dit koord lopen?” “Ja, ja”, riepen de mensen vanuit hun luie stoelen. “Dat kun jij… loop maar over die smalle weg… dans er maar overheen.”

En terwijl hij schijnbaar moeiteloos de lange weg ging, hoorde hij de massa beneden roepen: “Geweldig, jij kunt het wel.” Aan de andere kant gekomen nam hij een kruiwagen, zette die op het koord en riep: “Denken jullie dat ik met kruiwagen en al over dit koord kan lopen?” Het volk schreeuwde nog harder: “Natuurlijk kun jij dat!” En daar ging hij. En het lukte.

Toen hij weer aan de andere kant was, viel er een dodelijke stilte. De trommen zwegen, iedereen staarde naar boven, benieuwd wat er zou gebeuren. De man keek naar beneden alsof hij iemand zocht, en riep toen: “Zou ik ook over dit koord kunnen lopen, als iemand van jullie hier in de kruiwagen kwam zitten?” …Het bleef muisstil beneden. Niemand gaf antwoord. En iedereen zag hoe de danser bedroefd naar beneden kwam, tree voor tree tot op de begane grond. Hij ging naar huis en zei tegen zijn vrouw: “Er was vandaag weer niemand die omhoog wilde komen… Iedereen bleef zitten waar hij zat.”

Het kerstverhaal vertelt het verhaal van de geboorte van de Here Jezus in een stal in Bethlehem. Jezus vertelt aan zijn leerlingen (discipelen) de blijde boodschap (evangelie), een boodschap van vertrouwen in elkaar en hoop voor de toekomst. Na een gitzwart coronajaar, een heftige lockdown en een turbulent Wingerdjaar gaan we met vertrouwen in elkaar samen het nieuwe jaar in.

Ik winskje jimme allegeare noflike feestdagen ta en in lokkich en foaral sûn 2021.

Eelke Hoekstra

(Interim directeur de Wingerd)

“Als je vertrouwen hebt, hoef je niet de gehele trap te zien om de eerste stap te zetten.”

Marten Luther King – Amerikaans baptistendominee (1929 – 1968)